You Still Keep Amazing Me

Ne yapsanız şaşırmam artık diyorum da, insan beni şaşırtmaya devam ediyor. Familya olarak ilginciz sanırım. Entrika ve drama damarımızda var. Zehir gibi işleyen.

Anladım ki güven, iki dakikada kaybedilebilinecek bir şeymiş. Ve geri kazanılması da imkânsızmış.

Anladım ki, şimdi bana yüz vermiyorsunuz ama, evlenme çağınıza geldiğinizde benim gibisinin peşinden deliler gibi koşacaksınız. Ben de o zaman sizin (şu andaki) yaşınızda çıtırlarla gönül eğlendiriyor olacağım. Hahahahah.. Who's laughing now?

(İlk yazı için sefil bir yazı oldu biliyorum, kusura bakmayın. Ama o kadar canım sıkkın ki saçmalamazsam uyuyamayacaktım. N'olur kaçmayın)

Dönüş..

Uzun zaman önce bırakıyorum demiştim (Son). Şimdi size tükürdüğümü yalamak gibi gelebilir diye yeni blogumun ilk yazısında geri dönüş sebebimi açıklamak istedim.

Açıklıyorum:

Yukarıda bahsi geçen Son adlı yazıda demişim ki

... artık hiç bir şeyi kendim için yapmadığımı farkettim.

Bırakma sebebim aynen bu idi. Kendim için yazmamak. Ancak aylardır kafamda yine bir sürü kelime dolanmakta, piksellere dökülmeyi beklemekte ve beynimi kemirmekte idi. Sonunda tekrar yazmaya karar verdim. Ama bu kez amacım kendim için yazmak değil, ne demişim Sanat Üzerine'de

Ben bugün burada bu yazıyı yazıyor isem, belli ki dışa yönelik bir amacım var. Birilerini etkilemek istemesem, dünyanın heryerinden ulaşılabilinecek bir yere niye yazayım?

Bundan böyle amacım birebir dışa ve kız tavlamaya yöneliktir. Şaka şaka, tabii ki netten kız düşürmeye çalışmıyorum, ama blogum o eski iç dökme havasında değil, sorgulama, yargılama, eleştirme, deneştirme ve dalga geçme üzerine olacak gibi. Öyle planlıyorum en azından. Bakalım zaman bize neler gösterecek.

Eski dostlar merhaba, yeni dostlar hoşgeldiniz. Her türlü eleştirinize açığım.

Görüşürüz.


Eski yazılara buradan veya kenardaki linkten ulaşabilirsiniz.